غزل علوی

صحن و سرای خانه یک سر روضه می خواند

سجاده بر سر می زد و در روضه می خواند

محراب هنگام دعا حالی دگر داشت

صحن و رواق و مهر و منبر روضه می خواند

احوال عالم ناگهان زیر و زبر شد

وقتی غریبی زیر خنجر روضه می خواند

مسجد پر از غوغای وا مولا علی شد

عمامه ی خونین حیدر روضه می خواند

بنهاده سر بر سینه دیوار عباس

زینب نشسته زیر معجر روضه می خواند

آه از نهاد کوفه بر می خواست وقتی

بر غربت حیدر پیمبر روضه می خواند

خون تو احوال شفق را زیر و رو کرد

در آسمان زهرای اطهر روضه می خواند

                                  نهم محرم 98