این روزهای سخت چقدر محتاج حضور توایم ای دلیل غایب از نظر

بی تو شنیده ام هذیانهای بیشتر

بس طعنه ها و زخم زبانهای بیشتر

با هر نفس کشیدن خود رنج می برم

سهم من است بی تو زیانهای بیشتر

این روزهای سخت شما را به هر زبان

فریاد می زنند دهان های بیشتر

کار دلم ببین به تلاطم کشیده است

از بس که دیده ام هیجانهای بیشتر

خوشحال می شویم اگر بعد این سفر

با خود بیاوری چمدانهای بیشتر

تنها تو را برای خودم جار می زنم

اما تویی امام جهان های بیشتر

ما پیر می شویم و به دردت نمی خوریم

پس زودتر بیا که جوانهای بیشتر...

                                   بیرجند 99/1/9