چند رباعی

خون ریز شدی ای قدح در هم عشق آتش زده ای به جان من با غم عشق در بطن جهان با لجن آلوده پاکیزه نگه دار مرا مریم عشق وقت است که آماده پرواز شوم چون بغض دل شکسته ام باز شوم در بستر عافیت نمردن عشق است بگذار که با شهادت آغاز شوم شد در غم تو شکستگی حاصل من افتاده به دنبال نگاهت دل من در معرکه ی فانی محبوب شدن آن تیزی و این حنجر ناقابل من با گریه نشستم که دلت را ببرم آن خنده همچون عسلت را ببرم چون باد به هر در زدنم را دیدی شاید که غبار محملت را ببرم خون خوردن و دل عاشقا نه های غزل...