سفره ی بی نان

از سفره اگر نان برود می رود ایمان

ای وای بر آن سفره ی خالی شده از نان

باید به مسلمانی خود شک کنی آری

کافر شود از غصه ی نان گر که مسلمان

کتمان نتوان کرد که ما اهل فریبیم

با صورت انسان، تهی از سیرت انسان

در بزم مناجات چنان غرق خداییم

انگار نه انگار خدا گفته فراوان

مسلم نبود آنکه به هنگامه ی یاری

دارایی خود را بکند از همه پنهان

ای شیخ مکن موعظه تاثیر ندارد

آن جسم که از لقمه ی شبهه شده انبان

                          بیرجند 1401/1/10