یتیم

دیگر یتیم را که هراسان نمی کنند

دلخسته و شکسته و حیران نمی کنند

نان یتیم را به تفاخر نمی خورند

ظلمی چنین به نام مسلمان نمی کنند

از توبه شکسته ی اینان چه حاصلی

وقتی که ظلم کرده و جبران نمی کنند

در خانه ی شکسته دلان غم نمی برند

جمع پریش را که پریشان نمی کنند

با آن کسی که در دل آتش نشسته است

صحبت ز عرش و فرش گلستان نمی کنند

این شهر منتظر به هوای بهار را

قربانی هجوم زمستان نمی کنند

                             بیرجند 1041/1/10