زائر کربلا

چقدر حال و هواتان به جانم آتش ریخت

برات کرب و بلاتان به جانم آتش ریخت

غروب بود و دل من هوای باران داشت

و ابر توی نگاتان به جانم آتش ریخت

هوای بدرقه اما همیشه هم بد نیست

ادا و لحن صداتان به جانم آتش ریخت

چه لحظه های غریبی که مانده بعد شما

سکوت پنجره هاتان به جانم آتش ریخت

که نوش جان شماها حلاوت حرمین

غبار روی عباتان به جانم آتش ریخت

به راه ماندم و دیدم که دوستان رفتند

غروب بود و هواتان به جانم آتش ریخت

                                    بیرجند1401/3/8