قلم را به هر سو می چرخانم به تو ختم میشود ای امام شهید

قرار شد که بیاید زمین به پابوست قرار شد که بیفتد به پایتان خورشید

کدام صاعقه در تو نوید باران داشت که آمد ابر کریمی و آسمان بارید

که هفت بادیه بی تو قرین تف بودم که هفت بادیه بی تو پی شرف بودم

به طوف قبر شریفت پیاده می آیم که این حرارت عشق شماست یا خورشید

مرا ببخش به جرم شکسته پایی ها مرا ببخش برادر از این جدایی ها

چهل شب است برادر که بی تو سرکردم ببین که قد خمیده غم مرا فهمید

زمین به سفسطه افتاده و زمان در خواب دلم به ولوله افتاده و تنم بی تاب

قسم به نام شریفت دل مرا دریاب که عشق اول نام شماست بی تردید

سلام ای سرنیزه عجب سری داری برای خواهر تنها برادری داری

که صبح می شود آری شبی که جانکاه است که صبح می شود آری برادرم خندید

                                                                                      بیرجند 99/1/18